DMPS-test uitgelegd: Een krachtige methode voor het ontgiften van zware metalen
De DMPS-test is een diagnostisch hulpmiddel dat wordt gebruikt om de totale belasting van zware metalen in het lichaam te meten, met name kwik. DMPS (natriumzout van 2,3 Di-Mercapto-1-Propaan-Sulfonzuur) is een chelaatvormer die zich bindt aan zware metalen zoals kwik en lood, maar ook aan essentiële mineralen zoals zink, koper en ijzer. Het vergemakkelijkt de uitscheiding van deze stoffen uit lichaamsdepots, waardoor het een effectieve methode is om de accumulatie van zware metalen te beoordelen en te ontgiften.
Hoe werkt de DMPS-test?
Na inname wordt DMPS geabsorbeerd in de bloedbaan, waarbij de piekconcentratie binnen 30 tot 50 minuten wordt bereikt. De uitscheiding van gebonden zware metalen en mineralen via de urine bereikt een piek na 2 tot 3 uur. Dit proces vormt een stabiel, in water oplosbaar complex dat via de urinewegen wordt uitgescheiden.
De DMPS-test gebruikt deze eigenschappen om de hoeveelheid kwik in het lichaam te bepalen. De test bestaat uit twee urinemonsters:
- Een ochtend urinemonster (vóór inname van DMPS) om een basislijn vast te stellen.
- Een tweede monster 2-3 uur na inname van DMPS om de uitscheiding van kwik uit lichaamsdepots te meten.
Door deze monsters te vergelijken, geeft de test een duidelijker beeld van de ophoping van kwik in het lichaam. Voor nauwkeurige resultaten moet de DMPS-capsule op een lege maag worden ingenomen, omdat het een sterkere affiniteit heeft voor mineralen als zink en koper dan kwik. Als DMPS in plaats daarvan mineralen uit de voeding bindt, kunnen de testresultaten het kwikgehalte onderschatten.
Wanneer is een DMPS-test aan te raden?
Een DMPS-test kan nuttig zijn als er een vermoeden is van toxiciteit met zware metalen, met name blootstelling aan kwik. Symptomen en aandoeningen die in verband kunnen worden gebracht met kwikstapeling zijn onder andere:
- Bloedarmoede
- Anorexia
- Hoge bloeddruk
- Depressie
- Geheugenproblemen
- Prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
- Hoofdpijn
- Huidproblemen
- Maagdarmstoornissen (diarree, opgeblazen gevoel)
- Slapeloosheid
- Ontstoken tandvlees
- Chronische vermoeidheid
- Vruchtbaarheidsproblemen
- Verminderde immuunfunctie
Aanvullende testen voor een uitgebreide beoordeling
Naast de DMPS-test kunnen andere diagnostische tests een breder inzicht geven in kwikvergiftiging en de effecten ervan op het lichaam:
- Spoorelementen in bloed: De individuele gevoeligheid voor kwik varieert. Het beoordelen van het gehalte aan voedingsstoffen, met name selenium (dat een rol speelt bij de ontgifting van kwik), helpt bij het bepalen van de gevoeligheid voor kwikvergiftiging.
- Kwik in speekseltest: De DMPS-test meet de algehele kwikbelasting, maar als blootstelling aan kwik door amalgaamvullingen een punt van zorg is, kan een speekseltest specifiek de kwikniveaus van vullingen evalueren.
- MELISA-test: Deze test controleert op immunologische overgevoeligheid voor metalen, waaronder kwik, die worden gebruikt in tandheelkundige en medische praktijken. Sommige mensen kunnen symptomen ervaren bij niet-toxische blootstellingsniveaus als gevolg van immuunreacties.
Conclusie
De DMPS-test is een waardevol hulpmiddel voor het identificeren van toxiciteit door zware metalen, in het bijzonder kwikophoping. Door de uitscheiding van kwik voor en na toediening van DMPS te meten, geeft deze test cruciale inzichten in de belasting van het lichaam met zware metalen. Als er symptomen van kwikvergiftiging aanwezig zijn, kan het raadplegen van een arts en het overwegen van aanvullende testen helpen bij een uitgebreide diagnose en ontgiftingsplan.
Een proactieve benadering van het ontgiften van zware metalen kan de algehele gezondheid, het energieniveau en het welzijn verbeteren. Als je kwikvergiftiging vermoedt, overweeg dan de DMPS-test als eerste stap om mogelijke blootstelling aan zware metalen te begrijpen en aan te pakken.
Literatuur
- Cerian et al. Estimation of mercury burden in rats by chelation with dimercaptoprocane sulphate; J. Pharmacol. Exo. Ther. 1988:245, 479-84.
- M. Godfrey et al. Confirmation of Mercury retention and toxicity using 2,3-dimercapto-1-propane-sulphonic acid sodium salt (DMPS); J. Adv. Med. Vol 7 (no 1), lente 1994: 19-30
- M.R. Werbach. Voedingsinvloeden op ziekte. Een bronboek van klinisch onderzoek. Tweede editie, Third Line Press, Tarzana, Californië, 1993.
